دکتر علی شریعتی :

شنبه 92/7/13 — azadnagar - نظر

دکتر علی شریعتی :

.... نیروی انقلاب ساز و خلاق و معجزه آسای عشق که در ادبیات باستانی ما، کوه بیستون را سوراخ می کرد و مسیر رودی عظیم را تغییر می داد و جریان را تسخیر می کرد، در ادبیات ما به صورت گدایی و ایجاد رقت و استرحام و ذلت و چاپلوسی و ناله از دست ظلم رقیب و شکوه از جور معشوق و شبها تا صبح مثل یک لش به پشت خوابیدن و در موج اشک ، ستاره شمردن در آمده، تنها راهی که برای نیل به وصال می اندیشد اینکه بر سر راهش بنشیند و از بس گریه کند که سم اسب معشوق در گل فرو رود و عاشق فرصتی پیدا کند که نقش خر معشوق را بازی کند ... و یا خیلی که گستاخی به خرج می دهد از خدا بخواهد که معشوق را عاشق کند و به او یک یار سنگدل جفا پیشه عاشق کُشش عنایت فرماید تا آن وقت بفهمد که این مظلوم مفلوک عاجز محروم از دست هرزه گی ها و رقیب نوازیها و فساد اخلاق او که شهرآشوب است و با همه، جز این عاشق گدای پُفیوز، گرم می گیرد و رابطه عشقی و جنسی دارد، چه ها می کشد و می کشیده است، شاید بر سر رحم آید و به خاطر خدا و از روی دلسوزی و ترحم گوشه چشمی به این سگ کوی خویش بیفکند! .....  

منبع : کتاب با مخاطبهای آشنا ص 19